داروهای آرتریت روماتوئید و سوریاسیس خطر ابتلآ به دیابت را کاهش می دهند

محققین معتقدند داروهای آرتریت روماتوئید و سوریاسیس می توانند احتمالاً با کاهش التهاب سبب کاهش مقاومت به انسولین و کاهش خطر ابتلا به دیابت شوند.

محققین دریافتند که گروه خاصی ازداروهای ضد روماتوئید بنام ممانعت کنندهای فاکتور نکروز دهنده ی  تومور یا TNF inhibitors ویک  داروی ضد مالاریا بنام هیدروکلروکوئین به ترتیب سبب کاهش خطر ابتلا به دیابت به میزان 38و 46 درصد در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید و سوریاسیس می شود.

به گفتۀ دکترDaniel Solomon : خطر ابتلا به دیابت دربیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و سوریاسیس افزایش می یابد اما مصرف داروهای ضد روماتوئید (DMARDs) می تواند خطر ابتلا به دیابت را درآینده در این بیماران کاهش دهد .

دکتر Solomonمی افزاید: این تحقیق مبنی بر مشاهدات است و هنوز ارتباط علت ومعمولی مصرف این داروها و کاهش خطر ابتلا به دیابت ثابت نشده است ، اما تحقیقات نشان می دهد افرادی که این دارو را مصرف می کنند در آینده کمتر به دیابت مبتلا می شوند.

یافته های این تحقیق درThe Journal of the American Medical Association(June22/2011)  به چاپ رسیده است .

محققین از دو کمپانی بیمه در آمریکا و کانادا اطلاعات بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید یا سوریاسیس را دریافت کردند . از میان این گروه که متشکل از121280 نفر بودند 12996 نفر به دیابت مبتلا بودند.

دکتر Zonszeinمی گوید : این بیماران در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند. در این تحقیق مشخص گردید که حدود 10 درصد این بیماران به دیابت مبتلا هستند که میزان آن از آنچه درجمعیت معمول جامعه انتظار می رود بیشتر است .

سپس محققین به جستجوی افرادی پرداختند که حداقل یکی ازاین داروها را برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید و یا  سوریاسیس مصرف می کردند . آنها دریافتند که 13905 نفر از آنها حداقل یکی از این داروها را مصرف می کردند. محققین این افراد را به 4 گروه تقسیم کردند :

گروه اول: از داروی TNF inhibitor به تنهایی یا همراه با سایر داروهای DMARDs استفاده می کردند ، گروه دوم افرادی: از داروی methotrexate بدون استفاده از TNF inhibitor یا hydrochloroquine استفاده می کردند

 گروه سوم: از داروی hydrochloroquine بدون TNF inhibitor یا methotrexate استفاده می کردند

 گروه چهارم: ازسایر داروهای DMARDs بدون TNF inhibitor یا methotrexate یا هیدرو کلروکوئین استفاده می کردند.

تحقیقات نشان داد که درطی 12 سال میزان ابتلا به دیابت در گروهی که از TNF inhibitor استفاده کرده بودند 7/19 نفر ازهر هزاربیمار و در بیمارانی که hydroxychloroquine استفاده می کردند 2/22 نفر و برای بیمارانی که  methotrexate استفاده می کردند 8/23 نفر و برای سایر داروهای DMARDs 2/50 نفر بود . درمقایسه با سایر داروهای DMARDs این مقادیر را می توان به صورت زیر ترجمه کرد: کاهش ابتلا به دیابت برای بیمارانی که TNF inhibitor استفاده می کردند 38 درصد و برای بیمارانی که methotrexate استفاده می کردند 23 درصد و برای بیمارانی که از هیدروکلروکوئین استفاده می کردند 46 درصد است.

 دکتر Solomon می گوید : دریک آنالیز تعدیلی نشان داده شد که داروی هیدروکلروکوئین و TNF inhibitor بیشترین تاثیر را در کاهش ابتلا به دیابت دارند. این داروها با نام تجاری plaquenil(هیدروکلروکوئین) و Enbrel و  Humiraو Remicade(TNF inhibitor) بفروش می رسند .

دکنر Solomon می گوید : علت خاصیت حفاظتی این داروها علیه دیابت هنوز مشخص نیست اما محققین کاهش التهاب و کاهش مقاومت به انسولین را علت احتمالی آن می دانند . به همین علت بنظر می رسد درمان بیماریهای التهابی می تواند سبب کاهش ابتلا به دیابت شود.

در جوامعی که میزان ابتلا به دیابت بالا است ، برخی داروها می تواند از ابتلا به دیابت پیشگیری کند یا پیشرفت بیماری را کُند نماید .

البته متخصصین معتقدند که این داروها دارای عوارض جانبی بسیار زیادی هستند و البته داروهای گران قیمتی نیز می باشد و حال این سوال مطرح  است که آیا ارزش دارد که از این داروها برای پیشگیری از ابتلا به دیابت استفاده  کرد ؟ آیا تجویز این داروها برای پیشگیری از دیابت سبب بروز مشکلات جدی تر دیگری نمی شود؟

منبع: Journal of  the American Medical Association(June22/2011